Conciliar vontades ao redor dun ser singular, mesmo tan poliedricamente argumentado, como Isaac Díaz Pardo é un labor encomiable e unha causa complexa, mesmo de difícil discurso e tamén de posterior espallamento. A persoa ao redor da cal se trazaron rostros e lembranzas, nalgún caso semellanzas, é un ser asimétrico e de complicada conciliación harmonizada. Aínda así e sabendo que precisa de moitos trazos, moitas visións e perspectivas aí vai un enlace para dar con elas. Recoñezo nesa persoa a un xenio das artes plásticas e da interpretación, a unha persoa capaz de sintetizar pluralidades, de asumir críticas, de saberse do lado dos perdedores para desde alí dar batalla e asumir derrotas sempre e sobre todo canto se trataba de atribuírse as responsabilidade da mala xestión que levou aos frouxos resultados, aínda que non fose propia. Sei da súa capacidade especial para ver e para prever, para esculcar e ponderar, para ser capaz e único. Por iso recoñézolle virtudes difíciles de asumir e transmitir, esas que falan do ser humano na condición máis básica, na de sufrir a historia e desde ela querer un mundo mellor. Recoñezo á persoa que coma todas -xa sabemos- cos seus defectos e imposibles, fixeron posible un soño común de pertenza e propiedade, de honra de ser. Son duascentas e moitas colaboracións que seguro dan unha imaxe aproximada da grandeza do político, escritor e artista, do xenio creador e pensante, do testemuño de tantos aconteceres pasados da nosa intrahistoria e da historia aínda nunca de nós contada. Algunha, ben sei, resultarán estrañas, textos escritos, esculturas, gravados, pirogravados, ilustracións, poemas, caricaturas, cerámicas, colaxe, instalacións, fotografías, arte conceptual, corporal, mural ou foto impresión e bordado. Son expresións artísticas, palabras, músicas, cancións, ouriverías, téxtil, poesías, fotos, narrativas, ensaios ou prosas, obras en definitiva que se abeiran na memoria colectiva dunha xente, mulleres e homes dun mesmo proxecto asociativo de “alento esbravexo”, cunha única proposta: https://mandadepezasparaisaac.blogspot.com/, que seguro servirán para restaurar un pouco o agradecemento e valor debido a quen tanto deu por Galiza, alguén que aínda ecoa nos actos de dignidade e honra desta Casa. Eu ben sei que, nesta relación de xente, faltan moitas persoas que puideron, mellor ca moitos dos que estamos, dar conta máis precisa, moito máis atinada. Sei, e non vou dar nomes, de amigos e colaboradores, de xente que compartiu loitas e soños, horas de traballo e que non foron convocados tendo máis dereito ca outros que aquí constan. Ben que o sinto. Mais reparade no acerto dun primeiro intento, pois algúns dos traballos e expresións son verdadeiramente xoias nas que todo se aprecia e nota, todo transcende incluso as intranscendencias, sobre todo cando é o enorme agarimo expresado en matices, formas ou en verbas, lembranzas da fonda pasada que nos deixou. Sobre todo reparade naquel enorme exemplo, o agasallo da súa obra e en sabernos agradecidos de cadrar con el.
Artigos relacionados
Vítimas da represión
21/08/2020
Baldomero Iglesias Dobarrio, Mero
Artigos de opinión
Comentarios desactivados en Vítimas da represión
Cando chega o mes de agosto, todos estes últimos anos, é o tempo para lembrar con agradecemento a aquela xente que loitou soñando un mundo mellor, máis xusto e libre. Datas que nos devolven á aquelas outras nas que a represión sementou gabias co sangue de persoas que defendían ideais de dignidade. […]
Actos da memoria que seguen na memoria despois do tempo
29/11/2021
Baldomero Iglesias Dobarrio, Mero
Artigos de opinión
Comentarios desactivados en Actos da memoria que seguen na memoria despois do tempo
Culminou un traballo, pequeno e grande á vez. Un traballo que suma moitas vontades, un traballo de esforzos. Tratábase de recuperar os restos de catro persoas que loitaron pola dignidade, pola legalidade. Pero iso hoxe, ben sabemos, non cotiza en bolsa e por iso ten pouca transcendencia. Anque en si, xa somos ben deles, sabemos que ten moita, moita importancia […]