Cristóbal López | voceiro Ecoloxistas en Acción Vigo
Hoxe, citámonos decenas de asociacións, centos de alegacións, milleiros de voces unísonas alegando pola paralización da devastación dos nosos montes. Alegamos a prol da auga, a prol do monte, en prol da vida. Pero sobre todo alegamos a prol da humanidade como especie intelixente que sabe que non pode repetir os erros do pasado se quere que o futuro non sexa tan negro como o corazón dos promotores deste desastre medioambiental nos montes comunais de Tameiga.
A
especulación do territorio para o beneficio duns poucos
A
través do falso discurso da xeración de emprego, do progreso e da
diversificación da economía, tentan xustificar as dotacións
deportivas e as áreas comerciais como beneficiosas para a veciñanza,
mais estes beneficios recaerán coma sempre nas mans duns poucos e
sempre en detrimento das comunidades locais e do medio ambiente.
Esta
actuación corresponde cun modelo e cunha lóxica caduca e errada que
presenta un gran impacto ambiental negativo, así como unha
ocupación do territorio que non favorece a mobilidade sostible e que
actúa como barreira ecolóxica nos ecosistemas. Ademais é fonte de
xeración de emprego precario e temporal, cun modelo de grandes
centros comerciais anacrónico responsables da perda de comercio
local e de proximidade nas vilas e cidades.
O
monte comunal: unha alternativa real de loita contra o Cambio
Climático!
Unha
vez máis estase a pasar por alto desde as administracións o
potencial de xeración de emprego e fixación de poboación que
constitúe a xestión sostible do monte comunal. Os montes en man
común teñen un enorme potencial na conservación e na posta en
valor dos ecosistemas, da biodiversidade e dos recursos
ecosistémicos. Ferramentas como a figura da custodia do territorio,
a educación ambiental ou o voluntariado ambiental son fórmulas que
permiten conservar, restaurar e achegar á cidadanía e a poboación
local o beneficio de termos unha natureza ben conservada. Isto nun
momento en que se están aprobar mocións de emerxencia climática en
moitos concellos é un paso fundamental para poñer freo ás
consecuencias do cambio climático e gañar resiliencia nos
territorios. Desde o potencial que teñen as comunidades de montes, e
escapando de lóxicas forestais produtivistas, pódense levar a cabo
proxectos de restauración ambiental que coa expropiación do monte
comunal de Tameiga quedan imposibilitados.
Este
desleixo cara a natureza e cara o potencial comunitario das
comunidades de montes non só quedou constatado coa decisión de
Nidia Arévalo, senón que este desleixo é fomentado tamén desde a
Xunta de Núñez Feijoo. O pasado 20 de novembro do 2018 no
parlamento de Galiza rexeitouse a ILP en defensa do bosque autóctono,
unha iniciativa que contou co apoio de mais de 42.000 galegas e
galegos.
Afección ás captacións de augas e ás comunidade de augas
Na
superficie afectada existen sistemas autónomos de captacións
de auga subterránea para o consumo que dan servizo principalmente ás
parroquias de Tameiga, Petelos, Sanguiñeda e de Cela. A modificación
puntual do PXOM afecta ao abastecemento e á xestión comunitaria das
augas levadas a cabo pola propia veciñanza a través de traídas
veciñais xestionadas por comunidades de augas.
A
mobilidade sostible ante o cambio climático
O proxecto deportivo e comercial do Celta de Vigo supón un freo á mobilidade sostible de toda a comarca. Este proxecto fomenta o uso do transporte privado e individual provocando grandes emisións de CO2 á atmosfera e colapsando aínda máis un dos nós de comunicacións máis importantes de Galiza. Isto sen dúbida constituirá unha perda da calidade de vida das e dos habitantes de Tameiga, ao teren unha maior afluencia de tráfico na súa parroquia. Unha ordenación adecuada do territorio é sinónimo de loita contra o cambio climático. A insostenibilidade do proxecto da cidade deportiva quedou unha vez máis constatada polo informe negativo emitido pola Deputación de Pontevedra e o rexeitamento de Fomento á modificación do Plan Xeral de Mos en termos de mobilidade, ao non garantir a seguridade nin a capacidade de acollida dun considerable aumento do tráfico ante o gran número de desprazamento que supoñen grandes eventos deportivos ou áreas comerciais desta natureza.
Control democrático da economía para superar a crise climática
Os promotores da desfeita ecolóxica enarbolan con altisonancia a palabra “progreso” como se o seu progreso fora a panacea a todos os nosos males, como se o seu progreso axitara algunha bandeira que non sexa offshore, como se o seu progreso non repartirá máis que migallas mentres eles quédanse coa parte do león, como se o seu progreso non nos truxera á cruse climática. Se queremos ter un mañá resulta imprescindible pór en valor a experiencia da xestión comunal dos recursos que poñen en práctica as Comunidades de Montes. Sen un control democrático da economía todo os propósitos de salvar a vida no planeta seguirán sendo meras altisonancias. Estamos aprendendo a decir non ao seu “progreso” e si a un futuro sostible en comunidade.
